Ilk çıktığında izlemiştim bu filmi.Geçen gün arkadaşımın arşivinde karşılaştığımda bende bilgisayarıma aldım.Bu gece yeniden izledim,yeniden etkilendim.Ferhan Şensoy'u herkes sevmez.Seven çok sever,sevmeyene de hiç sevdiremezsin.Ben severim.Şimdi sizinle o filmden bir kaç alıntı..(Filmi izlemek isteyenler okumasın.Spoiler içerir.)Oysa hepsinin ötesindeki en büyük hatam;kafamda bitirdiğim ve bir gün mutlaka söyleyeceğim dediğim şeyi ertelemekti,ertelemek..Sanki yarınınızdan eminsiniz gibi verdiğiniz o karar..
Filmin sonuna yaklaşırken,kızı gelir.Bu konuşma yaşanır.
-Her küçük kızın ilk aşkıdır babası..Işin farkı o yaşımdayken bile bana düşündüklerimi söylemeyi öğretmiştin. Söylemediğin ne var baba?Sen bize bunu söylmeden Türkiye'ye ders vermeye gidiyorum dedin
-Onu yapıyorum zaten.
-Son günlerini bir okulda geçirmek?
-Ben başka türlüsünü yapamam
-Ama başka bir şeyler daha olmalı.Evet küçükken sana aşıktım ama büyüdüğümde anladım senin gözlerindeki bakışın başka olduğunu.Tamam her küçük kız babasına aşık olur ama arkadaşlarımında sana aşık olduğunu anladığımda bu işte bir terslik olduğunu anlamıştım.
-Sen sadece babana torpil yapmışsın.
-Yo yo..Hep bir şeyleri,birilerini arar gibi bakıyor oluşundu belki de onları çeken..Hayatında ne eksikti baba?
Sabah kahvaltısında geçen konuşmaları ise şöyledir kızıyla:
-7,8 yaşlarındaydım galiba,aşk nedir diye sormuştum.Hatırlıyor musun?
-Sen hatırlıyor musun?
-"Aşk,bir kişinin Dünya'nın geri kalanından daha önemli olmasıdır" demiştin.Şu anda ne için burada olduğunu bilmiyorum ama Dünya'nın geri kalanını arkanda bıraktığında göre..
Hep sonraya ertelemek,hep bir sonrakine..Yarının ne getireceğini bilmeden..Bir daha bu duyguyu yaşayıp yaşayamayacağını bilmeden..Hangi sonraya?Sonra diye bir şey yok..Bugün var,belki yarın yok.
Ve filmin sonunda kitabı çıkmıştır.Adı:Sadece yapamadıklarımızdan pişman oluruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder