12 Ocak 2011 Çarşamba

ASY!!

                                                             20 Aralık 1964-11 Ocak 2011


Söylenen bir çok söz var ama söylenemeyen aslında bir çok şey var ki.. 
Ben oraya gitme şerefine sadece bir kez eriştim. 14 Kasım 2010 Galatasaray-Manisa maçıydı. Takımımı bu zamana kadar normal bayanlardan daha fazla tutkuyla desteklemiştim de bu benim için çok özeldi. O merdivenlerden çıkıp stadı gördüğüm anda,bu kadar duygulanacağımı hiç tahmin etmemiştim.O ne muhteşem bir görüntüydü!
Yenildik o maçta.Yine de o staddan en mutlu çıkan kişi bendim.Ali Sami Yen'de maç izlemiştim.O tribünün tadını almıştım.

Bugün orada son maç oynandı.Gidemedim..Son dakikaya kadar maça bilet var deseler ve ben uçağa atlayıp gitsem istedim.Olmadı..
Bir kaç gündür sürekli ekşi sözlüğe Ali Sami Yen hakkında yazılan yazıları,anıları okuyorum.Yıkılmasına üzülen Fenerbahçelilerin yazdıkları beni etkileyenler.Onların düşmanca olmayan,gururlu yazıları..
Ben Uefa kupasını aldığımız zamanları hatırlıyorum,çok net olmasada.Sevindiğim zamanları,evde maç izlemeye gelen bir çok kişiyi.Koltuklara sığmazdık,yerlere otururduk.
Neuchatel Xamax,Barcelona,Juventus,Real Madrid,Milan,Manchester United..Belki bazıları izleyecek yaşta değildim ama olanlar bilir.Bilmeyen de yoktur zaten..Unutacak olan da yoktur.Biz yendik onları.Tanjumuz,Hagimiz,Hakanımız,Metinimiz vardı bizim. Başka hangi takımın oyuncuları böyle anılır.
Ben bu geceye dair başka bir şey diyemem. Bir tek Ali Kırca'nın okuduğu şiir..





Daha doğduğunda Ali Sami Yen diye fısıldadı kulağına o “ses” adını… 
Bir babanın çocuğuna vasiyeti gibi, Ali Sami Yen dedi… 
Sami Yen dedi… Yen dedi… 
Yen dedi yendin…Yendin bu alemde yenilecek ne varsa birer birer… 
Önce ümitsizliğimizi yendin… 
“Galatasaray’ın olduğu yerde umut hep vardır” diyerek yendin… 
Yendin işte… 
Takarken altı kez krallık tacını, gururu taç yaptın başlarımıza, 
Ve fakat kralların kibrini yendin o müthiş tevazunda…Yendin… 
Tıpkı, “Sevenleri üzmeyelim baba” dediğinde, 
Renklerin paraya esaretini yendiğin gibi…Yendin bir kere daha… 
Çanakkale’deki kınalı kuzulardan mirasdı başkaldırışın yedi düvele. 
Kurtuluş savaşına taşınan mermilerin ışıltısıyla, 
Yendin bu topraklarda karanlığı en umutsuz zamanda.. . Yendin… 
Milan’ı, Manchester’ı sildin devler liginden en mağrur anlarında… 
Barselona’yı, Real Madrid’i devirdin,yendin…Yendin… 
Açıldıysa ilk sen açtın bu ülkenin kapılarını Avrupa’ya… 
Sen getirdin tarihin en büyük şeref madalyasını bu coğrafyaya. 
Ülkemin yüzyıllık yalnızlığını yendin dünyada… 
Duyuldu adın Cezayir’den Çin’e, Kenya’dan Arjantin’e, 
Kimsesizliğimizi yendin bir anda…Yen dedi yendin… 
Yendin bu dünyada yenilecek ne varsa birer birer , yendin… 
Çünkü… Sen… Ali Sami Yen’din… 
Şimdi, gidiyoruz işte…Çığlıklarımızı, hasretimizi ve göz yaşlarımızı bırakıp çimlerine, 
Kahraman ruhunu ödünç alıp götürüyoruz gittiğimiz yere, 
Adını yazmak için yepyeni zaferlere… 



Açmasınlar TT Arena'yı.Yıkmasınlar Sami Yen'i...




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder